HOYRATLAR

                      “Bilmirem gardaş mısan?

                       Yoksa gara daşmısan?”

Dağda yaban gülüyem

Lalesi, sümbülüyem

Menim içim gan ağlir,

El sanırki gülüyem

İli Türkmeneli’yem

Musul’lu, Kerkük’lüyem

“Türkmen” derler adıma,

Türklük için deliyem.

Hasretim gülde galdı

Bülbülüm dalda galdı

Herkesin yârı geldi,

Menim ki yolda galdı?

Şehit düşmüş atası

Anası tutmuş yası

Her çocuk güler oynar

Ağlar Turkmen balası.

Gardaş bize ne oldu?

Goncayken gülüm soldu.

Gözlerdim tez gelesen,

Gözlerime kan doldu.

Gurban olam men sene,

Gardaş idik bin sene,

Şu dağları aşıp da;

Bir yanıma insene.

Gör ki hâlim nicedir?

Ahım hece hecedir.

Neçe bahar nece yaz,

Her gün kara gecedir.

Yollar mı yılan oldu?

“Turan’mı yalan oldu?

Ne beklirsen can gardaş

Kerkük’üm talan oldu?

Köksal CENGİZ (Niyazkâr)