NEREDESİN ANNE ?

Mevsimler bahara erse ne fayda?

Çiçekler dalında kuruyor anne.

Takvimler yılları görse ne fayda?

Ömürler anında duruyor anne.

Kin, nefret bulutu sarmış dünyayı,

Mazluma çevrilmiş zalimin yayı,

Adalet bozulmuş, karar: sus payı,

Yürekler şüpheyle vuruyor anne.  

Hicran elemini seven taşıyor,

Canlar cananından ayrı yaşıyor,

Nasipsiz gönüller aşksız üşüyor,

Bedenler ruhunu arıyor anne.

Dillerde hakikat sözü kalmamış.

Hâllerde ahlakın özü kalmamış.

Güllerde bülbülün gözü kalmamış.

Böcekler goncayken sarıyor anne.

Muhabbet kokardı ılık nefesin,

Hakk’ı haykırırdı şefkatli sesin,

Tükendi takatim şimdi nerdesin?

Yâd eller hükmünü sürüyor anne.

Koca bir mirastan ne kaldı bize?

Ceddimiz hakimdi yedi denize.

Ümitler beslerken yarın gündüze.

Geceler çıkmaza varıyor anne.

Bu nasıl hayattır? Desene bana!

Nice nevcivanlar döndü al kana.

Niyazkâr bu derde nasıl dayana?

Bebeler ölüme yürüyor anne.

                                               Köksal CENGİZ

                                                  (Niyazkâr)