Nelerimiz Vardı
Hilal mührü vurmuş idik nice çağlara    
Altaylardan Tuna’ya gülüşümüz vardı.  
Üveyikler sürmüş idik yalçın dağlara    
Bozkırlardan Sina’ya gelişimiz vardı.    

Medeniyet neymiş bizden öğrendi dünya
Bir huzur sindi havaya, toprağa, suya
Fethimizle gerekleşti bin yıllık rüya  
Karanlığı böğründen delişimiz vardı.      

Ulaşınca milletime Hak’tan bir emir    
Manâ ile şekillendi mermer ve demir
Bir Sen i sevdik en yüce vallahi tek bir
Emr-i bil marufunu bilişimiz vardı.        

Akçakocaları saydık, bildik uluyu  
Yâr aşkına pîr elinden içtik doluyu
Al kanlarla vatan yaptık Anadolu’yu
Al bayrağı göklere salışımız vardı.

Bilesin ki tatmamıştır ceddin izmihlâl
Şehitlerle kazanıldı canım istiklâl      
Şimdi sana emanettir âti,  istikbal    
Ezelinden bağımsız kalışımız vardı.  

Tasalanma! Geçer kara gün de,  gece de
Mutlak iner yücelerden bir gün cüce de
Niyazkâr’ım Sırat kime kıldan incede?  
Allah Allah diyerek ölüşümüz vardı.
                                                        2011 Şubat
                                          Köksal CENGİZ (Niyazkâr)