Resim yazısı ekle

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz…

Ben ki caddeleri neonlu koca şehirlerin

İzbe,karanlık, kuytu bir yerindeyim..

Aç mıyım? Çıplak mıyım? Uykusuz muyum?

Buz mu kesmiş ayaklarım, ellerim?

Siz bilmeyin ablalarım, ağabeylerim;

Siz bilmeyin…

Varıp sormayın hâlimi, hatırımı

Lakin;

Kirletmeyin nefretinizle kaldırımlarımı...

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz...

Bazen acıyarak,

Bazen utangaç nazarlarla geçerken yanı başımdan,

Kaygılanmayın sakın ha!

Paramparça umutlarımdan…

Sabaha sağ salim çıkar mıyım?

Size ne bundan?

Öyle ya, size ne bundan?

Acaba bilir miydi içinizden birisi,

Bu meçhul hayat hikâyemi?

Yahut karanlık ve korkulu düşlerimden söz etsem ,

Sabırla dinler miydiniz beni?

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz…

Başıboş köpekler kovalar geceleri

Ben arkama bakmadan hep kaçarım…

Bazen dolunay azatlığında;

Bir meleğin aşkı düşer pır pır eden yüreğime…

Ona hiç tanımadığım sevdiklerimden söz açarım…

Bazen bir anne ile bir çocuk ilişir gözlerime,

Özlemle baka kalırım sımsıkı kenetli, sımsıcak ellerine…

Oysa düş kurmak ne haddime değil mi?

Düş kurmak benim neyime?

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz…

Bunca kalabalık ortasına,

Yetimliğini solumakta her sabah körpe ciğerlerim...

Alıp götürürler beni bilinmez diyarlara,

Vitrinlerde baka kaldığım kamyonlarım, trenlerim…

Sonra çarçabuk uyanırım beni aldatan toz penbe hayallerden

“Boyayalım abiler! Resmini görmezseniz para yok!

İsterseniz badem yağlı cila çekerim"...

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz...

Kendimi bildim bileli hüzünlere aşinayım.

İtilip kakılmış, terkedilmiş  olsam da;

Tutunmak için acımasız hayata ve acılarına

Cılız bacaklarımla şimdilik ayaktayım.

Yarın mı? Kim emin ki bir an sonrasından?

Beni ararsanız,

Hâlâ çıkmaz bir sokaktayım.

Bir yalnızlık çöker üstüme bilemezsiniz...

Ablalarım, abilerim;

Kader ağımızı örmüş birkere,

Biz nere, mutluluk nere?

iki kere iki dört etmiyor her zaman bizim gibilere..

Çarp, böl, topla çıkar;

Elde var:

 Dün akşamdan yarım simidim.

Hani kağıt helvam, elma şekerim?

Hani topacım, misketlerim?

Hani bayramlık pabuçlarım, süslü elbiselerim?

Sahi söyleyin ben kimim? Kimlerdenim?

Bir yalnızlık çöker üstüme dedim ya, siz bilemezsiniz…

Korkmayın kimselere yoktur kinim,

Beni terkedenleri bile çoktan affettim.

Yeter ki hor görüp, hakir bellemesin beni büyüklerim

Dert, kahır tomar tomar olsa da bende;

Dağlar kadar kocamandır sevgi dolu yüreğim...

22.05.2012

Köksal CENGİZ