GÖNÜL BAĞIM

Bu sevdanın çilesinden gamından,

Her dem zar eyleyip, ağlarsın gönül…

Bülbül feryat eder, gül encamından…

Sen de beni nârla dağlarsın gönül…

Hasret çektim yudum yudum kanmaya,

İtirazım olmaz aşkla yanmaya,

Ebedi vuslata tez uyanmaya;

Nice gayret eyler, neylersin gönül?

Bağrımı hun eden emsalsiz yarsın.

Beş vakit duamda yine sen varsın,

Sönmeyen ateşin ruhumu sarsın

Coşkun seller gibi çağlarsın gönül…

Seni tasvir eder asil duygular,

Biter üzüntüler, diner kaygılar…

Hürmetli tavırlar, sevgi, saygılar;

Hüzünleri huzur eylersin gönül…

Sana arzularım “İrem bağ” olur,

Seni arzularım “yanardağ” olur,

Varlığın gönlümde bir “otağ” olur;

Aşk-ı muhabbeti sağlarsın gönül…

Ahu bakışınla tam vurdun beni,

Pervane misali kavurdun beni,

Niyazkâr kul idim, savurdun beni…

Ümidim mahşere bağlarsın gönül?

06.08.2013

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)