Ah! Bu Gönül!

Canandı, candı gönül…

En güzel andı gönül!

Canım kurban etsem de;

Yâdlara kandı gönül!

Bulduğumuz “kader” mi?

Daldığımız “keder” mi?

Alıp başın gider mi?

Tor ata bindi gönül!

Gir gönlümden içeri…

Gör vurulan hançeri…

Yok! Kaçarı, göçeri;

Sindikçe sindi gönül!

Nimetimdi “nan“ gibi…

Damarımda” kan” gibi…

Gönlümde “vatan” gibi…

Eşsiz sultandı gönül!

Pervaneydim harına…

Bülbül idim zârına…

Kavruldum aşk nârına;

Sırtını döndü gönül!

Bilmez ki ne hâldeyim…

Bir meçhul ahvaldeyim…

Mecnun’uyum, çöldeyim;

Yaktıkça, yandı gönül!

Yürekte derin yara…

Yaramı kimler sara?

Yâr iken Niyazkâr’a;

Ağyar mı sandı gönül?

01.02.2014

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)