TC Köksal Cengiz

13 Ağustos, 11:03 · Düzenlendi · 

DESTUR GÖNLÜM!
Bunca çile bize yetmez mi sandın?
Bin dert üste, bin dert “eklersin” gönül!
Neler bahşetti de, ağyara kandın?
Dilin dolanır da, “teklersin” gönül!

Hak için sevmişsen, bunda ar olmaz!
Sevenin gönlünde yerin dar olmaz!
Kulun amelinde hissedar olmaz!
Söyle kimden kazanç “beklersin” gönül!

Hırs yüzünden sevdiğini kırarsın…
Yitirince yana yana ararsın…
Yâr değilsen söyle neye yararsın?
“Can!” diyeni niye “çoklarsın” gönül?

Nefs gemisi çürük ise batırır…
Kin ve nefret sahibini bitirir...
Takva, kulu menziline yetirir…
Durup azığını “yoklarsın” gönül…

Dolar bir gün ömrümüzün vadesi,
Biter aşk deminde, aşkın badesi…
Niyazkâr’ım başlar kul ifadesi;
Dünyadan göçünü “yüklersin” gönül…

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)