Sitemim Gönlüme

Yıllar yılı bir çıkmaza dalmışım,

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Dertli başı efkârlara salmışım…

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Gerilmiş ömrüme zalimin yayı…

Hicranlar tüketmiş yılları, ayı…

Gören yokmuş gönlümdeki sevdayı;

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Demediler, “bu alnının yazısı!”

“Kolay dinmez kara sevda sızısı”…

Hançerleyip, çekip gitti bazısı…

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Böyle zannetmezdim içten yanmayı…

Maşuk bildiğimi “âşık” sanmayı…

Darda kalıp, dosttan vefa ummayı…

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Devran mı değişmiş, kullar mı söyle!

Kervan mı değişmiş, yollar mı böyle? 

Turnam, benden yâre bir haber eyle!

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

Sabır taşı çatlasa da arından…

Bülbül feryat eder, gül efkârından…

Niyazkâr kavrulsa aşkın nârından;

Sitemim gönlüme, kimseye değil!

07.02.2015/Şarköy

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)