AŞK UYKUSUZ BIRAKIR ADAMI

Bu gece sarınıp, uyumaya izin var mı?

Eşsiz güzelliğinize…

Yahut bu gece,

Süzülüverse bedenim bedeninize...

İstersen çağır ben geleyim,

İstersen sen geliver şu bendenize...

Koyup da o dertli başı, bu dertli sineye;

Bu gece karşılıklı şiirler okuyalım;

Mısra mısra, hece hece...

Çözülsün aşkımızla,

Nice çözümsüz bilmece...

Aşk uykusuz bırakır adamı...

Ararsın nerede diye;

Hayallerde mi, rüyalarda mı, yanı başında mı?

Yoksa çok uzaklarda mı?

Ruhunda gezinir göremezsin...

Kolları dolanır boynuna çözemezsin...

Dudakları kenetlenir dudaklarına

Nâr olur yakar...

Yahut bir deli-dengiz çay olur, içine akar...

Bilemezsin.

Aşk uykusuz bırakır adamı...

Hasreti düğümlenir boğazına kimi zaman...

Kimi zaman, dili petek bal olur…

Görürsün o zaman;

Aşk mı, âşık mı daha yaman?

Ah keşke!

Çarem olaydın çaresizliğime,

Ah bir derman bulabilseydim, kimsesizliğime...

Kaç gün yahut kaç saat kaldı ölüme?

Ne gün erebileceğim emsalsiz sevdiğime...

Beni candan özge sevenime?

Gönül kuşu ötmez olmuşsa,

Sitem kime?

Söyle derdimi kime arz edeyim?

Yahut hangi hekime?

Dedimya!

Aşk uykusuz bırakır adamı…