iNCİNSEN DE İNCİTME!

 Gönül sazı çalan Hak âşığından,

Ne perde incinir, ne tel incinir.

Kim der ki vazgeçer kul mâşuğundan,

Ne bülbül incinir, ne gül incinir.

Bir ömür mahveder hicran ateşi,

Ecelse an be an bırakmaz peşi,

Her kimin var ise mahbup bir eşi,

Ne dudak incinir,  ne dil incinir.

 Dostundan ayrılmaz sadık dost olan,

 Üstünde yükselir nefsi post olan

Leyla’ya ulaşır “Leyla” kast olan,

Ne Mecnun incinir,  ne çöl incinir…

Rabbin rızasına ermeği dene,

Yarını tanzim et bakarak düne,

Mürşidi kâmille eğil hak yöne;

Ne yolcu incinir, ne yol incinir.

Mevla’dan ayrılan kalmaz mı naçar?

Fırsat elde kuştur tutmazsan kaçar,

Niyazkâr meccanen inciler saçar,

Ne kendi incinir, ne el incinir.

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)