GÖNÜL ATEŞİ

Dünya gözü ile dıştan görülmez,

İçten içe yakar gönül ateşi…

Gönlü olmayana devran verilmez;

“Pervane mi?” bakar gönül ateşi…

Bazen bir sel olur, bazen durulur…

Bazen cilvelenir, bazen darılır.

Bazen rahvan gider, bazen yorulur…

Âhir kaddin* büker gönül ateşi…

Hicran bir beladır, çekenler bilir…

Dertlerin başında önce o gelir.

Her gönül, gönülden seveni bulur;

Nârdan nâra sokar gönül ateşi…

Canan gönlü onla cana bağlanır…

Kemal-i aşk o ateşle sağlanır…

Âşıkların yürekleri dağlanır;

Yıldırımlar çakar gönül ateşi…

Gülistanda gonca gülün harıdır,

Seven cana, sevdasının kârıdır.

Bir ateş ki sevmeyenden beridir;

Nasipsizi sıkar gönül ateşi…

Gönül odur; nefreti, kini bilmez…

Gönül odur; hep verir, hiç eksilmez…

Gönül odur; “ten ölür o can ölmez”…

Baştanbaşa vakar gönül ateşi…

Niyazkâr’ da düştü bu kor ateşe,

Meftun oldu gönülden seven eşe.

Ne aya emsaldir, ne de güneşe;

Belki baskın çıkar gönül ateşi…

09.03.2014

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)

*kadd(a)= boy-pos