DİNLE BE GÜLÜM!

Candan özge can bildiğim cananım!

Gönlünün gönlümde “nazı” olacak!

Eşsiz bir sevdayla içten yananım!

Yandıkça aşkının “közü” olacak!

Bir ışık hızıyla geçiyor zaman,

Ağaya-paşaya vermiyor aman!

Eceli yenmeye var mıdır güman?

Elbet her baharın “güzü” olacak!

Yaşadığın anı bilmelisin”kâr”…

Hoyratça harcayan hep yenik çıkar!

Her hicranda vardır farklı bir efkâr…

Hüzünler ömrünün “tuzu” olacak…

Kimler kondu, kimler göçtü bu hana?

Dolup boşalıyor Adem’den yana…  

Sanma ki bu dünya yâr olur sana…

Her kulun cennette “gözü” olacak!

Azrail elinden kurtulan olmaz!

Zulmeden zalimin yanına kalmaz!

Kim demiş mazlumlar hakkını almaz?

Her mağdurun elde “kozu” olacak!

“Muhabbet”tir, gerçek dosta hediye…

Yok yere kalpleri kırmak ne diye?

Yemin olsun Üç’e, Beş’e, Yedi’ye!

Üzenin ruhunda “sızı” olacak…

Bir gün kurulunca yüce mahkeme,

Dava arz edilir “Mutlak Hâkim’e!”

Söyle! Orda “kefil”, kim olur kime?

Acep kimin gülen “yüzü” olacak?

Az yaşa, çok yaşa ölüm var ölüm!

Son nefeste biter buradaki bölüm…

Gel de başucumda dinle be gülüm!

Niyazkâr’ın sana “sözü” olacak!

12.06.2015

Köksal CENGİZ